گیــــلان تــایــپ

تپش قلم

می دانم که اگر دیگران را کوچک بی انگارم، بزرگی خویش را مخدوش کرده ام، بنابراین کسی را کوچک نمی انگارم.

باور کرده ام که حتی اگر یک نفر را فریب دهم، به همه اجازه داده ام که مرا فریب دهند، پس به فریب نمی اندیشم!

یقین دارم که اگر طالب تماشای درست زیبایی ها هستم، باید زشتی ها را خوب ببینم، بر این اساس، نیکو دیدن را تمرین می کنم!

مطمئنم که اگر به محبوبم که تکیه گاهم است لطمه بزنم، تیشه به ریشه خویش زده ام به همین جهت، محبوبم را چون جانم دوست دارم!

باور کرده ام که اگر عینک بدبینی بزنم، خوب دیدن خود را تخریب کرده ام به این علت، خوشبینی را پیشه کرده ام.

می دانم که اگر «خود»م را بیابم، بزرگترین گمشده اولاد آدم را پیدا کرده ام، بنابراین در حال «خودیابی» هستم.

فهمیده ام که اگر غبار غم بر چهره مومنان بپاشم، خود را از تماشای زیباترین تابلوهای هستی محروم کرده ام بنابراین فقط به خوشحالی خوبان می پردازم.

یقین کرده ام که اگر سنگی را از سر راهی بردارم، جاده ای را در درونم هموار ساخته ام بنابراین از سنگ اندازی معذورم!

می دانم که اگر رنگها را خوب نبینم در دام نیرنگها سیاه می شوم به همین جهت، خوب دیدن را تمرین می کنم!

فهمیده ام که هیچ چیز در این جهان از بین نمی رود به همین علت به جمع خوبیها و تفریق بدی ها پرداخته ام!