مقایسه اثر باندپیچی بر قدرت عضلات چرخاننده داخلی و خارجی در بیماران
مبتلا به بی‌ثباتی عملکردی مزمن مچ پا
چکیده:
هدف: سندرم پیچ‌خوردگی خارجی مچ پا یکی از شایع‌ترین صدمات مفصل مچ پا می‌باشد که 85 درصد کل پیچ‌خوردگی‌های این مفصل را تشکیل می‌دهد. پیچ‌خوردگی خارجی حاد مچ پا باعث صدمه به ساختارهای خارجی مفصل خصوصاً لیگامان‌ها و کپسول میشود. عوامل متعددی در ایجاد بی‌ثباتی عملکردی مچ پا نقش دارند که مهمترین آن نقص قدرت عضلانی است. در بین مجموعه عضلات مچ پا، عضلات اینورتور و اورتور با انقباض کانستریک[1] و اکسنتریک[2] خود در ایجاد ثبات دینامیک مفصل نقش دارند یکی از روش‌های غیرتهاجمی در درمان بی‌ثباتی‌ها استفاده از باندپیچی است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر باندپیچی بر روی قدرت عضلات مجموعه مچ پا در بیماران مبتلا به بی‌ثباتی عملکردی مزمن مچ پا می‌باشد.
روش بررسی: در تحقیق حاضر با استفاده از دستگاه ایزوکینتیک[3] Biodex ابتدا قدرت دو گروه عضلات اینورتور و اورتور در افراد سالم و بیمار مقایسه گردید. بدین صورت که حداکثر گشتاور کانسنتریک و اکسنتریک این عضلات در دو سرعت 60 و 120 درجه بر ثانیه بصورت تصادفی اندازه‌گیری و پس از نرمال کردن نسبت به وزن بدن، حداکثر گشتاور محاسبه گردید.
سپس مچ پای بیماران مطابق با روش Gibney بانداژ گردید و مجدداً حداکثر گشتاورها مانند آنچه ذکر شد اندازه‌گیری گردید.
دنباله مقاله در ادامه مطلب ....
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !