آسیب شناسی روانی DSM-5 (جلد اول)
اختلالات اضطرابی
همه ما در بسیاری از موقعیت‌های زندگی به طور طبیعی احساس اضطراب میکنیم، مثلاً پیش از یک امتحان مهم، سخنرانی در جمع همکاران، در مصاحبه، یا در اولین دیت. اکثر رفتارهای اضطرابی رفتارهای کاملاً طبیعی و به صورت واکنش‌های سازگارانه هستند که به ما کمک می‌کنند تا در شرایط دشواری که برایمان پیش می‌آید صحیح عمل کنیم. اما، گاهی اضطراب آنقدر شدید یا آنقدر با رویدادها و موقعیت‌های نامناسب همراه میشود که برای فرد مشکل ساز و ناسازگارانه جلوه می‌کند. اینجاست که احتمالاً اختلالات اضطرابی ایجاد میشود. اختلال اضطرابی (anxiety disorder) عبارت است از یک حالت روانی یا برانگیختگی شدید که ویژگی‌های اصلی آن عبارتند از ترس، تردید، و نگرانی مفرط. در افرادی که به اختلال اضطرابی مبتلا هستند:
(1) میزان ترس بسیار بیشتر از میزان تهدید یا خطر است. یعنی شدت ترس با شدت تهدید تناسب منطقی ندارد (مثلاً، در فوبیاهای خاص)؛
(2) افراد دائماً خود را در حالت ترس و نگرانی می‌بینند بدون آنکه علت آن مشخص باشد (مثلاً، در اختلال اضطراب تعمیم یافته یا بعضی اختلالات وحشت زدگی)؛
(3) ترس و نگرانی به طور مزمن وجود دارند و دائماً فرد را رنج می‌دهند، تا جایی که نمی‌تواند زندگی روزمره خود را با حالت عادی پیش ببرد. این حالت ممکن است باعث شود که فرد نتواند شغل خود را حفظ کند، یا با دوستان، همسر، یا اعضای خانواده روابط طولانی مدت داشته باشد.
مشکلات مربوط به اضطراب نسبتاً عمومیت دارند و حدود 30 تا 40 درصد افرادِ جوامع غربی، در مرحله‌ای از زندگی خود، به اختلالاتی دچار می‌شوند که با اضطراب ارتباط دارند. در نتیجه، اختلالات اضطرابی باری سنگین بر دوش فرد و جامعه هستند، بسیار بیشتر از سایر مشکلات روانی طول می‌کشند، و ممکن است به اندازه یک بیماری فیزیکی فلج کننده باشند. در اروپا و آمریکا، هزینه درمان مشکلات مربوط به اضطراب سر به میلیاردها دلار می‌زند و باعث میشود تا آنها پرهزینه‌ترین نوع اختلالات روانی به حساب آیند، از جمله، هزینه‌های خدمات روان پزشکی، روان درمانی، اورژانس، بستری شدن در بیمارستان‌ها، داروهای تجویزی، کاهش بازدهی، غیبت از کار و خودکشی.
DSM-IV اختلال وسواسی – اجباری (OCD) و اختلال استرس پس از تروما (PTSD) را در طبقه دیاگنوستیک یا تشخیصی "اختلالات اضطرابی" قرار داده بود، اما DSM-5 برای هر یک از این دو نوع اختلال طبقه دیاگنوستیک جداگانه‌ای تدارک دیده است: اختلالات وسواسی – اجباری و اختلالات مربوط به آن، و اختلالات مرتبط با تروما و استرس.
- اختلالات اضطرابی: اختلال اضطراب جدایی، سلکتیو میوتیسم، اختلال وحشت زدگی، آگورافوبیا، فوبیاهای خاص، اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی)، اختلال اضطراب تعمیم یافته، اختلال اضطراب ناشی از ماده / دارو، و اسپسیفایر حمله وحشت زدگی؛
- اختلالات وسواسی – اجباری و اختلالات مرتبط با آنها: اختلال وسواسی – اجباری، اختلال بادی دیسمورفیک، اختلال احتکار، اختلال مو – کندن، و اختلال پوست – کندن؛
- اختلالات مرتبط با تروما و استرس: اختلال استرس پس از تروما، اختلال دلبستگی واکنشی، اختلال تعامل اجتماعی بی قید و بند، اختلال استرس حاد، و اختلالات سازگاری.
فرد زمانی رسماً مبتلا به یک اختلال اضطرابی اعلام میشود که اضطراب ذهنی به طور دایم حضور داشته باشد و به طور مرتب روی دهد، تا آنجا که زندگی عادی غیر ممکن باشد. بسیاری از سمپتوم‌های اضطراب، به طور همزمان، در چند اختلال وجود دارند و این کار می‌تواند به کاموربیدیتی منجر شود. کاموربیدیتی در مورد اختلالات اضطرابی (و همچنین، اختلال وسواسی – اجباری و اختلالات مرتبط با آن، و اختلالات مرتبط با تروما و استرس) چیزی غیر عادی نیست و علت آن ممکن است این باشد که تعدادی از فرایند‌های روانی اصلی یا تجربه‌های مشابه در طول رشد، می‌توانند در طبقات تشخیصی مختلف، یکسان باشند. بعضی جنبه‌های یکسان عبارتند از:
(1) علایم فیزیکی وحشت زدگی، نه تنها در اختلال وحشت زدگی، بلکه در واکنش به محرک‌های فوبیازا در فوبیاهای خاص نیز دیده میشود.
(2) سوگیری‌های شناختی؛ (از جمله، سوگیری در پردازش اطلاعات) که باعث می‌شوند افراد مضطرب فقط به محرک‌های تهدید آمیز توجه کنند، تقریباً در همه اختلالات اضطرابی دیده میشود.
دنباله مقاله در ادامه مطلب .....
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !